W ciągu ostatnich 20 lat Hiszpania z kraju generującego emigrację przekształciła się w państwo, do którego kierowane są największe przepływy migracyjne. Obecnie obcokrajowcy stanowią 10-12% całej populacji królestwa, w związku z czym społeczeństwo hiszpańskie musiało zrewidować swoje poglądy na migrantów. Dziś są mile widzianymi gośćmi na Półwyspie Iberyjskim, dlatego legalna imigracja do Hiszpanii nie jest tak dużym problemem, jak mogłoby się wydawać. Opowiemy Ci o najtańszych modelach imigracyjnych i możliwościach przeprowadzki do tego gorącego europejskiego kraju.
Dlaczego Hiszpania
Najpierw spróbujmy dowiedzieć się, dlaczego obcokrajowcy wybierają Hiszpanię. Opowieści o wysokim standardzie życia i hiszpańskich zarobkach są z pewnością prawdziwe, ale imigracja do Hiszpanii ma bardziej konkretne powody.
Zjawisko to samo w sobie jest wieloczynnikowe i wynika z wielu przyczyn, w tym:
- rozwój gospodarczy jest bowiem najważniejszym czynnikiem prowokującym migracje. Od 1993 roku hiszpańska gospodarka wykazuje szybki wzrost (z wyjątkiem lat kryzysowych 2011-2012). Rozwój turystyki i budownictwa przyczynia się co roku do tworzenia setek tysięcy nowych miejsc pracy, z których 40% zajmują migranci. Jest też wysoko płatna praca dla obcokrajowców (średnia pensja to 1,5-2 tys. euro), więc wyjeżdżają do Hiszpanii;
- Równie ważnym czynnikiem otwierającym strefę Schengen i rynek europejski dla obcokrajowców jest członkostwo w UE. Po legalnym przeprowadzce do kraju i otrzymaniu zezwolenia na pobyt mają możliwość swobodnego przemieszczania się, a czasem pracy na terenie Unii Europejskiej;
- łagodny klimat śródziemnomorski – około jedna piąta migrantów przenosi się do Hiszpanii właśnie ze względu na jej położenie, preferując nadmorskie osady, takie jak Alicante czy Malaga. Wielu z nich to osoby o wysokich dochodach, emeryci z krajów europejskich lub freelancerzy, których pociąga miarowy styl życia w kraju;
- przejrzyste zasady poruszania się. Wykonalność ekonomiczna i ogromny wkład cudzoziemców w produkcję produktu krajowego brutto kraju doprowadziły do liberalizacji ustawodawstwa migracyjnego w Hiszpanii. Migranci otrzymują przejrzyste zasady i mechanizmy legalizacji. Przy tym wszystkim w kraju jest ogromna liczba tych, którzy przybyli tam i żyją nielegalnie;
- bliskość Afryki. Obecność przepraw lądowych z Maroka przyciąga do kraju ogromną liczbę nielegalnych imigrantów i uchodźców z kontynentu afrykańskiego. Liczba osób, które nielegalnie przybyły do Hiszpanii „łodzią” w 2021 r. podwoiła się w porównaniu z 2021 r. i wyniosła 27 tys. osób. Oczywiście liczba ta jest nieporównywalna z liczbą „cywilizowanych” migrantów, którzy chcą legalnie mieszkać i pracować w królestwie, ale to generuje negatywne stereotypy.
Legalne metody imigracyjne
Dla obcokrajowców zamierzających zamieszkać w Królestwie Hiszpanii lokalne ustawodawstwo daje wiele możliwości prawnych. Istnieją programy łączenia rodzin, programy dla studentów, a nawet modele imigracji biznesowej przeznaczone dla inwestorów zagranicznych. Rozważmy najbardziej odpowiednie opcje odpowiednie dla różnych kategorii migrantów.
Łączenie rodzin cudzoziemców
Jeśli Twoi bliscy krewni już się przeprowadzili i otrzymali oficjalne zezwolenie na pobyt w Hiszpanii, najłatwiejszym sposobem na emigrację jest ponowne połączenie się z nimi jako członkami rodziny. Zgodnie z art. 17 ustawy „O prawach, wolnościach i integracji społecznej cudzoziemców” nr 4/2000 z dnia 11 stycznia 2000 r. (Sobre derechos y libertades de los extranjeros en España y su integración social), prawo to przysługuje :
- małżonek cudzoziemca w małżeństwie uznanym przez prawo hiszpańskie;
- małoletnich lub ubezwłasnowolnionych dzieci cudzoziemca lub jego małżonka;
- osoby pozostające pod opieką cudzoziemca;
- rodzice cudzoziemca, którzy są na jego utrzymaniu, jeśli ukończyli 65 lat i istnieją uzasadnione powody ich przeprowadzki.
Wszyscy otrzymują „La autorización de residencia por reagrupación familiar” (specjalne zezwolenie na pobyt). Jednak wcześniej, zgodnie z art. 8 ustawy cudzoziemiec przyjmujący krewnych musi:
- ponowne uzyskanie zezwolenia na pobyt (aktualizacja pierwotnego), a na przeprowadzkę rodziców – na pobyt stały;
- udowodnić dostępność mieszkań i pieniędzy na utrzymanie rodziny.
Zezwolenie na pobyt i pracę
Nie każde zezwolenie na pobyt w Hiszpanii daje Ci prawo do legalnego zatrudnienia. Zezwolenie na pobyt, wydawane cudzoziemcowi w przypadku migracji zarobkowej, nazywa się Autorización de residencia y trabajo.
Zgodnie z art. 36 ustawy, będzie to wymagane od każdej osoby, która ukończyła 16 lat, jeśli chce pracować w kraju. Takie zezwolenie wydawane jest wyłącznie na wniosek pracodawcy i tylko na czas trwania umowy o pracę z pracownikiem, pod warunkiem, że migrant nie został skazany w Hiszpanii, nie jest obywatelem UE i nie ma zakazu wjazdu do kraju.
Pracodawca musi również dostarczyć władzom imigracyjnym dowód zdolności do zapłaty i rejestracji w systemie ubezpieczeń społecznych, a także samą umowę o pracę.
Jednocześnie, zgodnie z art. 38 ustawy nr 4/2000, zatrudniając cudzoziemca, należy wziąć pod uwagę sytuację zatrudnienia w kraju. Mówiąc najprościej, migrantowi można zaoferować tylko wakat, którego nie można obsadzić kosztem Hiszpanów.
Lista zawodów dla każdego regionu zawarta jest w specjalnym katalogu (Catálogo de Ocupaciones de Difícil Cobertura), który można znaleźć tutaj.
Program imigracyjny dla firm
Zgodnie z art. 61 ustawy nr 14/2013 „O wspieraniu przedsiębiorców i ich międzynarodowości” (De apoyo a los emprendedores y su internacionalización), cudzoziemcy będący inwestorami i przedsiębiorcami otrzymują łatwiejsze warunki wjazdu i pobytu w Hiszpanii.
Spełniając ogólne wymagania, takie jak pełnoletność, niekaralność, ubezpieczenie i wsparcie rodziny, mogą ubiegać się o wizę Investor Residence Visado (Visado de residencia para inversores).
Zgodnie z art. 63 ustawy nr 14/2013, może być wystawiony na okres jednego roku, z zastrzeżeniem inwestycji:
- 2 miliony euro w rządowych papierach wartościowych;
- 1 mln euro w akcjach hiszpańskich spółek;
- 1 milion euro w hiszpańskich funduszach inwestycyjnych i funduszach venture capital;
- 1 milion euro na lokatach bankowych lub innych instytucjach finansowych;
- na priorytet dla danego regionu, innowacyjny projekt biznesowy.
Jako członkowie rodziny inwestora, małżonkowie, dzieci i krewni pozostający na jego utrzymaniu mogą również uzyskać wizę.
Zdobywanie wykształcenia
Cudzoziemcy, którzy chcą zdobyć wykształcenie w instytucjach edukacyjnych królestwa hiszpańskiego, zgodnie z art. 33 ustawy nr 4/2000, mogą ubiegać się o specjalne zezwolenie na pobyt w kraju w celu studiowania (Estancia por estudios). Jego ważność wynika z czasu trwania szkolenia.
Zezwolenie musi być jednak odnawiane corocznie, co jest możliwe tylko wtedy, gdy student przestrzega warunków jego wydania i spełnia wymagania instytucji edukacyjnej, w której studiuje.
Takie zezwolenie na pobyt jest wydawane pod warunkiem:
- brak karalności i zakaz wjazdu do Hiszpanii;
- dostępność wystarczających środków na pokrycie kosztów pobytu w kraju i powrotu do domu (100% IPREM);
- obecność polisy publicznego lub prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego;
- brak chorób, które mogą mieć poważne konsekwencje dla zdrowia publicznego.
Zezwolenie to daje również prawo do pracy, ale z pewnymi ograniczeniami.
Małżeństwo z obywatelem Hiszpanii
Emigracja z Rosji poprzez małżeństwo z obywatelem Hiszpanii jest prawdopodobnie najłatwiejszym sposobem na legalizację w królestwie. Jeżeli małżeństwo zostało już zawarte, wjazd do kraju odbywa się na podstawie wizy dla członków rodziny (Visado de Familiar de Comunitario), która jest wydawana bezpłatnie zgodnie z Dyrektywą UE 2004/38.
Dalsza legalizacja polega na uzyskaniu zezwolenia na pobyt czasowy. Zaletą tego modelu imigracyjnego jest uproszczona procedura uzyskania obywatelstwa.
Tak więc, zgodnie z art. 22 Código Civil (kodeks cywilny), małżonek obywatela hiszpańskiego ma prawo do uzyskania obywatelstwa hiszpańskiego po roku pobytu w królestwie, jeżeli:
- w chwili składania wniosku pozostawał z nim w związku małżeńskim przez co najmniej 1 rok i małżeństwo nie zostało rozwiązane ani faktycznie, ani prawnie;
- zarejestrowany z hiszpańskim małżonkiem pod tym samym adresem;
- ma wystarczające środki na utrzymanie lub płatną pracę;
- nie jest karany;
- jest zintegrowany z hiszpańską kulturą, obyczajami i zna język hiszpański.
Inne sposoby imigracji
Opisane powyżej opcje są dalekie od wszystkiego, co można wykorzystać do legalizacji w Hiszpanii. Zezwolenie na pobyt (zezwolenie na pobyt) można uzyskać w inny sposób przewidziany prawem.
Na przykład, zgodnie z klauzulą 3 art. 31 ustawy nr 4/2000, cudzoziemcy, którzy znajdują się w sytuacji „zakorzenienia”, osiedlenia (situación de arraigo), to znaczy mieszkają w Hiszpanii przez długi czas bez podstawy prawnej , mają prawo do zezwolenia na pobyt i pozwoleń. Istnieje kilka form osiedlenia się:
- praca (zamieszkanie przez co najmniej 2 lata i co najmniej 6 miesięcy stosunku pracy);
- społeczne (mieszkanie w Hiszpanii od 3 lat, umowa o pracę, powiązania rodzinne z Hiszpanami);
- rodzina (niezależnie od długości pobytu, jeśli cudzoziemcem jest dziecko lub rodzic obywatela hiszpańskiego).
Dodatkowo istnieje możliwość przeprowadzki do Hiszpanii poprzez zakup nieruchomości. Minimalna inwestycja w nieruchomość powinna wynosić 500 000 euro. Uprawnia do „Wizy na pobyt dla inwestorów” oraz wizy dla członków rodziny.
Inną opcją legalizacji jest uzyskanie statusu uchodźcy. Daje nie tylko prawo do zezwolenia na pobyt bez uzyskania wizy, ale także pozwala na uzyskanie obywatelstwa w krótkim czasie (5 lat pobytu).
Zgodnie z art. 3 ustawy nr 12/2009 Reguladora del derecho de asilo y de la protección subsidiaria za uchodźcę można uznać osobę, która ma uzasadnioną obawę przed prześladowaniem w kraju pochodzenia ze względu na narodowość i rasę, ze względu na religię, poglądy polityczne, pochodzenie etniczne itp.
Algorytm imigracyjny
Pomimo tego, że hiszpańskie prawo przewiduje wiele legalnych metod imigracji do królestwa, cudzoziemiec i tak będzie musiał stosować się do pewnego algorytmu działań. Aby to zrobić, musisz jasno zrozumieć, od czego zacząć i co należy zrobić dalej.
Ogólnie algorytm imigracyjny wygląda następująco:
- Przetwarzanie wiz i legalny wjazd do kraju. Wiza jest jedyną podstawą pobytu cudzoziemców w Hiszpanii (z wyjątkiem osób ubiegających się o azyl i uchodźców). Zgodnie z art. 5 bis ustawy nr 4/2000 rozróżnia się różne rodzaje wiz w zależności od celu i czasu pobytu w Hiszpanii. Jednak niezależnie od rodzaju, zezwolenie na wjazd jest wydawane w kraju stałego zamieszkania w konsulacie lub placówce dyplomatycznej królestwa. Zasady jego wykonania określa rozdział III Dekretu Królewskiego nr 557/2011 z dnia 20.04. 2021.
- Uzyskanie zezwolenia na pobyt czasowy. Kolejnym etapem legalizacji jest rejestracja zezwolenia na pobyt, które jest wydawane na różnych podstawach. Jest to dokument obowiązkowy dla tych, którzy planują pobyt w Hiszpanii, ponieważ bez niego można przebywać w kraju tylko tymczasowo na wizie.
- Uzyskanie zezwolenia na pobyt stały. W rzeczywistości jest to pobyt stały. Taki jest status emigrantów, którzy chcą pozostać w Hiszpanii na zawsze. Obecność tego zezwolenia znacznie poszerza prawa cudzoziemców.
- Rejestracja obywatelstwa. Aby uzyskać obywatelstwo hiszpańskie, ustawodawstwo przewiduje różne metody, jednak dla migrantów możliwa jest tylko opcja rejestracji „w miejscu zamieszkania”, czyli po przejściu wszystkich powyższych procedur i długoterminowego pobytu w kraju. Omówimy to poniżej.
Jednocześnie nie ma znaczenia skąd pochodzisz – z Ukrainy czy Rosji, nie ma znaczenia, dokąd chcesz pojechać – do Walencji czy Katalonii: aby uzyskać hiszpański paszport, przejście wszystkich tych etapów będzie obowiązkowe.
Zezwolenie na pobyt czasowy i stały
Posiadając wizę, niezależnie od jej rodzaju, możesz przebywać w kraju tylko tymczasowo, a na pobyt będziesz potrzebować specjalnego zezwolenia. Początkowo można uzyskać jedynie zezwolenie na pobyt – zezwolenie na pobyt czasowy (Permiso de residencia temporal).
Zgodnie z art. 31 ustawy nr 4/2000 wydawany jest na okres od trzech miesięcy do 5 lat z możliwością przedłużenia. W zależności od okoliczności zezwolenie na pobyt może być wydane z prawem do pracy lub bez.
Posiadacze tego statusu są zobowiązani do informowania władz migracyjnych o zmianie obywatelstwa, stanu cywilnego i miejsca zamieszkania. Oznacza to, że po wydaniu go w Madrycie nie będzie można wyjechać do Barcelony bez zgody. Procedurę wydawania zezwolenia na pobyt określa dział IV dekretu królewskiego nr 557/2011.
Kolejnym możliwym etapem jest uzyskanie zezwolenia na pobyt stały - pobyt stały (Permiso de residencia a largo plazo). Zgodnie z artykułem 32 ustawy, jest on wydawany bezterminowo każdemu, kto mieszka w Hiszpanii na podstawie zezwolenia na pobyt od 5 lat. Posiadacze tego statusu mogą mieszkać i pracować w królestwie na takich samych prawach jak Hiszpanie. Tryb jego wydawania określa rozdział VI dekretu królewskiego nr 557/2011.
Obywatelstwo hiszpańskie
Ostatnim etapem legalizacji jest uzyskanie obywatelstwa hiszpańskiego i uzyskanie paszportu. Powodów jest kilka, ale dla migrantów z Białorusi, Rosji, Ukrainy i innych krajów WNP odpowiednia jest tylko opcja uzyskania obywatelstwa „w miejscu zamieszkania” (nacionalidad por residencia).
Zgodnie z art. 22 Código Civil, aby go uzyskać, w ogólnych przypadkach będziesz musiał mieszkać w Hiszpanii na podstawie zezwolenia na pobyt / stałego pobytu przez co najmniej 10 lat. Jednakże, jest kilka wyjątków.
Np. dla uchodźców wystarczy 5 lat, dla osób z Ameryki Łacińskiej 2 lata, a dla małżonków, wdowców/wdów lub podopiecznych Hiszpanów – tylko 1 rok pobytu na podstawie powyższych zezwoleń.
Ważnym warunkiem uzyskania obywatelstwa jest dowód integracji ze społeczeństwem hiszpańskim. Można tego dokonać poprzez zdanie dwóch testów: znajomości konstytucyjnych i społeczno-kulturowych podstaw Hiszpanii oraz znajomości języka hiszpańskiego (CCSE i DELE).
Ponadto art. 23 ust. b) Código Civil nakłada na cudzoziemców pragnących zostać obywatelami Hiszpanii zrzeczenie się poprzedniego obywatelstwa (z wyjątkiem imigrantów z Ameryki Łacińskiej).
Pakiet dokumentów
Aby przejść przez każdy z powyższych etapów, będziesz potrzebować indywidualnego pakietu dokumentów. Co więcej, ich lista będzie się różnić w zależności od rodzaju wizy, którą zamierzasz otrzymać. W każdym przypadku, aby ubiegać się o wizę, należy złożyć w konsulacie lub centrum wizowym:
- dwa egzemplarze formularza wniosku o wizę krajową, wypełnionego w języku hiszpańskim;
- dwa zdjęcia 35 x 45mm;
- ważny paszport, wydany w zależności od wizy nie wcześniej niż 4 miesiące lub 1 rok temu oraz jego kserokopię;
- paszport wewnętrzny i jego kserokopia;
- pokwitowanie uiszczenia opłaty konsularnej;
- zaświadczenie o niekaralności z apostille;
- wniosek o wydanie zezwolenia na pobyt w ustalonej formie, w zależności od rodzaju wnioskowanego zezwolenia na pobyt;
- polisa ubezpieczenia medycznego ważna w Hiszpanii;
- aktualne zaświadczenie lekarskie;
- dowód posiadania wystarczających środków, jeśli jest wymagany;
- inne dokumenty, w zależności od rodzaju wizy.
Jeżeli osoba niepełnoletnia podróżuje z rodzicem, dodatkowo udzielane jest apostille pozwolenie na przeniesienie drugiego rodzica. Podobny pakiet dokumentów jest przekazywany samemu dziecku.
Więcej informacji można znaleźć na stronie Konsulatu Generalnego.
Rejestracja zezwolenia na pobyt odbywa się w konsulacie lub placówce dyplomatycznej Hiszpanii, dlatego pakiet niezbędnych dokumentów jest identyczny z tym, który zapewniamy przy ubieganiu się o wizę.
W rzeczywistości ten sam pakiet dokumentów składany jest o wizę i zezwolenie na pobyt, podczas gdy wniosek o zezwolenie na pobyt jest dołączany do pakietu dokumentów do uzyskania wizy.
W przypadku stałego pobytu sytuacja jest nieco inna.Zgodnie z art. 149 dekretu królewskiego nr 557/2011 do uzyskania stałego pobytu potrzebne są:
- kopię ważnego paszportu;
- otrzymanie zapłaty cła państwowego;
- raport z władz migracyjnych potwierdzający okresy pobytu wstępnego;
- zaświadczenie o odprawie policyjnej w Hiszpanii i kraju pochodzenia w ciągu ostatnich pięciu lat.
Ostatnim krokiem jest uzyskanie obywatelstwa. Z zastrzeżeniem warunków jego uzyskania, miejscowy urząd stanu cywilnego musi złożyć pakiet dokumentów, w tym:
- standardowy formularz wniosku;
- dowód osobisty cudzoziemca (Tarjeta de Identidad de extranjero, TIE) lub równoważny dokument;
- ważny paszport kraju pochodzenia;
- przetłumaczony i apostylowany akt urodzenia;
- przetłumaczone i opatrzone apostille policyjne zaświadczenie z kraju pochodzenia;
- akt małżeństwa, jeżeli cudzoziemiec pozostaje w związku małżeńskim;
- zaświadczenie o rejestracji w Hiszpanii;
- zaświadczenie policyjne z Centralnego Rejestru Więźniów w Hiszpanii;
- pokwitowanie zapłaty opłaty skarbowej;
- Certyfikaty Instytutu Cervantesa (CCSE i DELE).
Jeżeli ubiegający się o obywatelstwo jest osobą małoletnią, do jego wniosku o nadanie obywatelstwa należy dołączyć pakiet dokumentów, w tym:
- Standardowy formularz wniosku podpisany przez przedstawiciela ustawowego, a jeśli małoletni ma ukończone 14 lat, to sam;
- Apostille akt urodzenia;
- Dowód uiszczenia opłaty państwowej;
- Zaświadczenie o zezwoleniu z urzędu rejestracyjnego (URZĘDU REJESTRACYJNEGO);
- Paszporty rodziców;
- Zaświadczenie o rejestracji w Hiszpanii;
- Certyfikaty Instytutu Cervantesa (CCSE i DELE), obowiązkowe dla dzieci.
Należy pamiętać, że jest to tylko ogólny pakiet dokumentów. W zależności od konkretnej sytuacji do uzyskania obywatelstwa mogą być wymagane dodatkowe dokumenty. Szczegółowe listy można znaleźć na stronie hiszpańskiego Ministerstwa Sprawiedliwości.
Koszty przeprowadzki
Imigracja do Hiszpanii to bardzo kosztowny biznes, niezależnie od wybranej metody. Sugerujemy zapoznanie się z przybliżonym kosztem każdego z nich:
- łączenie rodzin: opłata konsularna za uzyskanie wizy krajowej 4188 rubli (dla dzieci do lat 6 bezpłatnie) + ubezpieczenie zdrowotne (ubezpieczenie państwowe - 710 € rocznie, prywatne - od 40 € miesięcznie) + bilet do Hiszpanii min 6- 12 tys. rubli + dostępność środków na mieszkanie w Hiszpanii co najmniej 150% IPREM (w 2021 IPREM to 537,84 €) dla dwojga i kolejne 50% za każdego dodatkowego członka rodziny miesięcznie, z wyłączeniem kosztów wynajmu i kosztów przetwarzania wszystkich dokumentów;
- imigracja zarobkowa: wiza krajowa 4188 rubli + przelot 6-12 tys. rubli + ubezpieczenie 500-710 € rocznie + 537,84 € - 100% IPREM miesięcznie dla jednej osoby (200% dla małżonków) + wynajem mieszkania;
- biznesowy program imigracyjny: wiza krajowa 4188 rubli + lot 6-12 tys. rubli + ubezpieczenie 500-710 € rocznie + inwestycje 500 tys. - 2 mln € + środki na utrzymanie rodziny, wynajem mieszkań;
- wykształcenie: wiza krajowa 4188 rubli + przelot 6-12 tys. rubli + ubezpieczenie 500-710 € rocznie + czesne (w zależności od uczelni 800-7000 € rocznie) + 537,84 € - 100% IPREM miesięcznie + opłata za mieszkanie;
- małżeństwo z Hiszpanem: wiza krajowa 0 rubli (pod warunkiem wstępnej rejestracji małżeństwa) + przelot 6-12 tys. rubli + ubezpieczenie 500-710 € rocznie + 400% IPREM, jeżeli zezwolenie na pobyt bez prawa do pracy, alimenty z wyłączeniem koszt mieszkania + 101 € opłaty rejestracyjnej obywatelstwa.
Należy jednak mieć na uwadze, że są to tylko podstawowe koszty – w praktyce mogą być znacznie wyższe.
Statystyki migracji
Migranci stanowią znaczną część populacji królestwa. W połowie 2021 r. przy łącznej populacji 46,5 mln obcokrajowcy stanowią 4,4 mln.
Według statystyk w 2021 r. do kraju przybyło 204 tys. obcokrajowców. Jednocześnie w ciągu ostatnich kilku lat udział ludności zagranicznej zmniejszył się o rząd wielkości: 5-7 lat temu liczba regularnych migrantów wahała się w granicach 5,5-5,7 mln osób.
Wśród liderów krajów pochodzenia są Maroko (747 tys. osób), Rumunia (684 tys.) i, co dziwne, Wielka Brytania (236 tys. osób). Wśród obywateli WNP reprezentowanych w Hiszpanii prym wiodą Ukraińcy - według stanu na 2021 r. w królestwie mieszkało prawie 103 tys. osób.
Rosjan jest znacznie mniej – według danych za 2021 r. było ich 68 tys. Białorusinów nawet nie zaliczono do pierwszej trzydziestki.
Większość migrantów jest zatrudniona w budownictwie i usługach. Jednak popyt na nie jest obserwowany w innych sektorach, takich jak przemysł i rolnictwo.
Wniosek
Podsumowując powyższe, możemy wyróżnić główne plusy i minusy każdej z metod imigracji do Hiszpanii:
| Sposób | Zalety | niedogodności |
|---|---|---|
| Spotkanie rodzinne | Możliwość przeprowadzki z całą rodziną + wychowankami i rodzicami. | Konieczne jest odnowienie zezwolenia na pobyt lub nawet uzyskanie stałego pobytu (na przeprowadzkę rodziców), a także wykazanie zdolności do utrzymania rodziny. |
| Imigracja zarobkowa | Możliwość legalnej pracy zaraz po przeprowadzce. | Konieczność szukania pracodawcy jeszcze przed przeprowadzką + ograniczona lista zawodów. |
| Imigracja biznesowa | Uproszczona procedura uzyskania wizy i pobytu w kraju, możliwość przemieszczania się członków rodziny. | Duże inwestycje od 500 tys. do 2 mln euro. |
| Zdobywanie wykształcenia | Uzyskanie wysokiej jakości wykształcenia, długoterminowy legalny pobyt w kraju. | Ważność wizy jest ograniczona okresem studiów + wysokim kosztem uzyskania wykształcenia. |
| Małżeństwo z obywatelem Hiszpanii | Łatwość wjazdu do kraju, skrócone terminy uzyskania obywatelstwa | Duży pakiet dokumentów, dokładne kontrole, niedopuszczalność fikcyjnych małżeństw. |
