W środku niemieckiego miasta Akwizgran, graniczącego z Belgią i Holandią, znajduje się majestatyczna budowla - Katedra w Akwizgranie, zbudowana ponad tysiąc lat temu i poświęcona Najświętszej Maryi Pannie. Na przestrzeni lat kościół był wielokrotnie przebudowywany i restaurowany. Kaplica Karola Wielkiego w Akwizgranie, część tego kompleksu architektonicznego, jest jedynym budynkiem, który przetrwał do dziś, praktycznie nienaruszony. W swoim planie podróży po Niemczech zdecydowanie powinieneś uwzględnić tę atrakcję, która w 1978 roku stała się jednym z pierwszych miejsc na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Okres i historia budowy
Nie ma dokładnych informacji o latach powstania kaplicy. Wiadomo jedynie, że w 786 roku na budowę kaplicy Karol Wielki przywiózł marmur z Włoch za zgodą papieża Gadriana.
Sugeruje to, że projekt kościoła pałacowego został zrealizowany w latach 790-800, za panowania Karolingów. Chrzest kaplicy odbył się w 802 roku, a według niektórych źródeł w 805 roku. Przyjmuje się, że wydarzenie miało miejsce w dniu Najświętszej Maryi Panny, który w tym czasie obchodzony był 17 lipca.
Do budowy Karol Wielki zaprosił rzymskich i bizantyjskich rzemieślników. Ośmioboczna budowla ma symetryczne krawędzie i kopułę, w której widoczne są elementy architektury wczesnobizantyjskiej.
Kaplica ma ponad 30 metrów wysokości.
Początkowo budynek był połączony z pałacem cesarskim długą, zadaszoną galerią, która przekształciła kompleks w zespół pałaców i świątyń. Później pałac popadł w ruinę i został zniszczony, a katedrę kilkakrotnie przebudowywano i rozbudowywano, a jedynie kaplica zachowała swój pierwotny wygląd.
Kaplica Karola Wielkiego nadała Akwizgranie swoją francuską nazwę - Aix-la-Chapelle.
Eksponaty i relikwie kaplicy
Kaplica w Akwizgranie słynie nie tylko ze swojej historii. Jest to miejsce, do którego przybywają tysiące pielgrzymów, ponieważ w pałacowym kościele przechowywana jest duża ilość relikwii chrześcijańskich.
Głównym eksponatem kaplicy, przekazującym potęgę tamtych czasów, jest marmurowy tron Karola Wielkiego, na którym niegdyś zasiadał sam władca.
W ścianach Kaplicy Karola Wielkiego zachował się lniany strój Marii Panny, pielucha Dzieciątka Chrystus, welon, na którym ścięto Jana Chrzciciela, zakrwawiony bandaż i skórzany pas Jezusa Chrystusa, tkany pas Dziewicy, a także część liny, którą przywiązano Chrystusa podczas biczowania.
Dni i godziny wizyt
Kaplica w Akwizgranie jest otwarta codziennie przez cały rok. Wejście dla zwiedzających jest bezpłatne.
Godziny otwarcia od listopada do marca - od 7.00 do 18.00, od kwietnia do października - od 7.00 do 19.00.
Kaplicę Pałacową można zwiedzać nie tylko na własną rękę, ale również z przewodnikiem. Od poniedziałku do piątku grupy wycieczkowe rekrutowane są co godzinę od 11.00 do 13.00 oraz od 14.30 do 17.30.
W weekendy wycieczki organizowane są co godzinę od 13.00 do 17.00.
Koszt dla dorosłych to 4 euro, dla dzieci i seniorów - 3 euro.
W święta katolickie nie ma wycieczek z przewodnikiem, ale w tym czasie można korzystać z audioprzewodnika. Cena za usługę to 6,50 euro dla dorosłych i 5,50 euro dla dzieci.
Należy pamiętać, że wycieczki odbywają się w języku niemieckim, natomiast spacery krajoznawcze odbywają się codziennie o godzinie 14.00 w języku angielskim.
Jak dostać się do kaplicy?
Dostanie się do kaplicy ze stolic europejskich nie będzie trudne. Szybkie pociągi Thalys kursują do Akwizgranu z Paryża, Brukseli, Kolonii i Amsterdamu.
Podróż z Paryża do Akwizgranu zajmie niecałe 3 godziny, z Brukseli - około godziny, z Kolonii - 40 minut.
Łatwo też dostać się do Akwizgranu z innych miast w Niemczech: z Essen, Duisburga i Dusseldorfu kursują pociągi niemieckiej firmy Deutsche Bahn.
Turyści, którzy przybyli do Akwizgranu, z łatwością odnajdą lokalizację Kaplicy Akwizgranu. Atrakcja znajduje się w centrum miasta, spacer od dworca zajmie 15-20 minut.
Podsumowując
Kaplica Karola Wielkiego w Akwizgranie to najstarszy zabytek architektoniczny, który przesiąknięty jest atmosferą majestatycznych czasów Cesarstwa Rzymskiego. To miejsce jest obowiązkowe dla osób podróżujących po Niemczech i Europie, aby zagłębić się w historię i stać się częścią minionej epoki.
